Op zaterdag 12 november 2016 om 15:00 uur werd de 33e Pacificatielezing gehouden in de Pacificatiezaal van het Stadhuis in Gent door Wim van de Donk, Commissaris van de Koning in de provincie Noord-Brabant.
PATRONEN VAN PACIFICATIE
Aanmoedigende aantekeningen bij een aarzelend Europa
Een poging duiding te geven van de wijze waarop en de condities waarbinnen pacificaties gestalte krijgen, en die inzichten verbinden met een analyse van de enigszins wankele status waarin het Europese Project zich thans bevindt. Dat overigens in een aanmoedigende en kritische zin. Met de idee van een verenigd Europa is niets mis, wel met de manier waarop daaraan de laatste decennia is vormgegeven. Een herbezinning, die mogelijk ook lessen kan leren uit eerdere pacificatie-projecten, kan mogelijk helpen daarin verbetering te brengen. Daarbij zal met name ook aandacht worden geven aan enkele veronderstellingen die de afgelopen decennia zijn gehanteerd bij het vormgeven van een Europa: vooral op de vormgeving van een Europese Markt en een Europees Monetair beleid. Veel van die veronderstellingen miskennen dat de echte opdracht van Europa is om productief vorm te geven aan vreedzame variëteit, en niet het op kwestieuze en vooral economistische assumpties gebaseerde streven naar uniformiteit. Een dergelijk patroon van pacificatie is tot mislukken gedoemd, omdat het de ziel van Europa vernietigt.
Spreker was Prof. dr. Wim B.H.J. van de Donk (1962, Veghel), sinds 1 oktober 2009 Commissaris van de Koning in de provincie Noord-Brabant. Hij is gehuwd en vader van twee dochters. Van de Donk studeerde Politieke Wetenschappen en Bestuurskunde aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Sinds 2000 is hij als hoogleraar Maatschappelijke Bestuurskunde verbonden aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Tilburg. Hij was lid van de Raad voor Openbaar Bestuur en vanaf 2003 lid en later voorzitter van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Van de Donk was voorzitter of lid van diverse adviescommissies. In 1994 ontving hij de Thorbeckeprijs voor een essay over vraagstukken van interbestuurlijke samenwerking.
De lezing werd muzikaal omlijst door Noortje Sutorius, piano, en traditiegetrouw afgesloten met een receptie.
Bovendien kreeg de lezing een krachtige authentieke Brabantse uitleiding onder de vorm van een levendig Brabants lid Hier heur ik thuis gezongen door Gerard van Maasakkers, ereburger van Brabant en nu wonende in Gent.