Lieven Decaluwe is niet meer. Het is met een diep gevoelen van verlies dat wij dit bericht ook op de website van de Pacificatielezingen plaatsen. Lieven, die twintig jaar lang het voorzitterschap van onze vereniging waarnam, overleed op 30 mei in zijn thuisstad, Gent. Met hem verdween een illustere figuur, die zijn stad en haar gemeenschap decennialang met hart en ziel diende, op zowel politiek als op cultureel gebied. Zijn overlijden doet pijn, maar brengt ook de heel bijzondere rol in herinnering die hij voor de Pacificatielezingen innam.
Lieven Decaluwe was afkomstig uit de Oost-Vlaamse stad Deinze, stroomopwaarts de Leie van Gent uit bezien. Hij studeerde rechten aan de in 1817 door Willem I opgerichte Universiteit Gent en vestigde zich later in die stad als advocaat. Een politiek-ambtelijke roeping kreeg Lieven pas toen hij de veertig al voorbij was. In 1991 werd hij lid van de Volksunie – geen uitstaans met de gelijknamige organisatie in Nederland. Drie jaar later trok hij voor de gemeenteraadsverkiezingen de lijst van zijn partij en werd hij verkozen. Hij slaagde er in om in een coalitie met sociaaldemocraten en liberalen een schepenambt – in Nederland zou je wethouder zeggen – te bekleden, onder de ‘rode’ burgemeester Frank Beke.
Lieven zou maar liefst 18 jaar schepen blijven. Eerst kreeg hij leefmilieu in zijn portefeuille, later kwamen daar ‘plantsoenen’ bij. In 2006 hield de Volksunie op te bestaan en Lieven koos voor een meer links-liberale opvolgingspartij ‘Spirit’. Die haalde bij de volgende lokale verkiezingen drie zetels, in een ‘kartel’ met de sociaaldemocratische SP.A. Decaluwe werd opnieuw tot schepen aangesteld, dit keer voor zijn ‘droombevoegdheid’ zoals een krant het in die tijd schreef: cultuur, met als bonus toerisme en ‘feestelijkheden’. In 2012 hield Spirit op te bestaan. Lieven bleef ‘partijloos’, en hij kondigde zijn afscheid van de politiek aan.
Dat betekende absoluut niet dat Lieven Decaluwe werkloos langs de kant van de weg zou gaan zitten. Hij bleef zich hard inzetten voor de Gentse culturele wereld. Zo kon hij als interim-voorzitter vermijden dat de befaamde ‘Gentse Floraliën’ – een bloemenfestijn – financieel kopje-onder gingen. Hij speelde een voorname rol in het bestuur van het Gentse Filmfestival Filmfest en hij zou zich tot zijn laatste snik blijven inzetten voor het Groot-Begijnhof van de deelgemeente Sint-Amandsberg. Voor ons was hij vooral de Lieven van twintig jaar voorzitterschap van de Pacificatielezingen – een jaarlijks gebeuren, afwisselend in Gent en in Breda, waarvan hij persoonlijk in belangrijke mate de kwaliteit hoog wist te houden.
Per 6 april 2019 maakte Lieven bekend dat hij zijn voorzittershamer van de ‘vereniging zonder winstoogmark’ of vzw Pacificatielezingen aan mij wou overdragen. En hij maakte duidelijk dat hij het als een hele eer had beschouwd om het bestuur van de organisatie al die tijd te mogen leiden. Al van op de middelbare school had hij een sterke belangstelling voor taal en voor onze gemeenschappelijke Nederlands-Vlaamse geschiedenis, meldde hij. Via een Nederlandse familie in zijn geboortestad leerde hij Nederland kennen. Voorzitter worden van de Pacificatielezingen omschreef hij als een jongensdroom: een Vlaams-Nederlands project – “Het was een geschenk. Het heeft mij grotere belangstelling, diepere contacten en een hechte Nederlandse vriendschap opgeleverd”, aldus Lieven bij zijn afscheid van de voorzittersstoel.
Niemand van ons, van het bestuur, vermoedde dan dat Lieven een paar jaar later ook uit onze algemene vergadering zou verdwijnen. Twee jaar geleden werd hij bijzonder zwaar door corona gevat. Het zou uiteindelijk kanker zijn die hem velde, plots toch nog snel, onverwacht.
Wij rouwen om Lieven, voelen intens mee met zijn vrouw Nicole en zijn kinderen en kleinkinderen. Maar het is onze troost dat Lieven in zijn leven een lichtbaken is geweest, een schier onuitputtelijke bron van positieve energie. Diezelfde energie waar ook de vzw Pacificatielezingen jarenlang volop van heeft kunnen genieten. Dank, Lieven, onze oprechte dank, en een behouden vaart.
Axel Buyse