Titel van de lezing: ‘VERDWAALD IN AL ONZE TALEN, Babel in de Lage Landen’
Spreker: Luc Devoldere
Het is het Nederlands dat mij geplunderd heeft
en dat mij –tussen afval, schroot en puin –
vertrapt, gemarteld en vermorzeld heeft,
tot ik niet langer wist welk van mijn ikken ik was.
Uit het gedicht ‘Speech’ van Luuk Gruwez
Welke talen zijn ooit gesproken in onze contreien? Keltisch en/of Germaans? Latijn, Diets, Nederduits, Vlaams, Hollands en Belgisch? Nederlands. Dialecten, regiolecten en standaardtaal. Tussentaal. Wat zei Becanus over het Antwerps? Wat waren Erasmus’ laatste woorden? Welke taal sprak keizer Karel tegen zijn paarden en vrouwen? Of Willem van Oranje? Waarom betreurde Max Elskamp het dat hij geen Nederlands kende, maar hij zei “flamand”? Waarom wilde Cyriel Buysse in het Frans schrijven? Wat vonden Kardinaal Mercier en Jules Destrée van het “flamand”? Natuurlijk moeten we het ook over het Frans hebben en het Engels. En Duits. Maar niet over Chinees. Wel over de vraag hoe we overeind blijven in dat Babel van ons. En laat ons te rade gaan bij de schrijvers die op wacht staan bij de taal, monkelend en mopperend, vloekend en strelend.
Luc Devoldere (Kortrijk, 1956) studeerde oude talen en wijsbegeerte in Kortrijk en Leuven. Hij was leraar aan het Sint-Barbaracollege in Gent en is nu hoofdredacteur en afgevaardigd-bestuurder van de Vlaams-Nederlandse culturele instelling Ons Erfdeel vzw. Hij is lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letterkunde en publiceerde o.a.
— Wachtend op de barbaren. Essays (Lannoo, Tielt, 2002);
— De verloren weg. Van Canterbury naar Rome (Atlas, Amsterdam, 2002);
— Mijn Italië (Atlas, Amsterdam, 2006);
— Lucifers bij de brand. Notities (Atlas, Amsterdam, 2009).
Deze lezing vond plaats op 9 november 2013 in Breda.
Een beperkt aantal boekjes met de tekst van deze lezing is te krijgen via contactformulier.